Annesas Appel

Annesas Appel (1978) werkt vanuit  bestaande en of zelf bedachte systemen. In de loop van de jaren zijn de uitgangspunten steeds abstracter geworden. In haar onderzoek Laboratory gaat het om kleur en getallen; digitale getallen die opgebouwd zijn uit 7 lijnen. Deze worden gekoppeld aan de 7 kleuren van de regenboog. De licht kleuren zet zij om in kleur pigmenten waarbij ze via een toegepast systeem alle combinaties maakt en zo komt tot een 120 stuks kleur pigment schakeringen. Waren het vorige keer nog getallen en hun betekenis, nu zijn het letters en hun vorm. In het nieuwste project 'schriftnotatie' neemt Appel ons mee in haar onderzoek naar de visuele eigenschappen van de letters van het alfabet. Ze ordent de letters op diverse uitelijke kenmerken en werkt zo toe naar een andere ordening van het alfabet.

Annesas Appel (1978) generally takes everyday things as the starting point for her visual work. She focuses her attention on our direct living environment, a world with which we are familiar, such as consumer articles, maps, a laptop, a bookcase, or clothing. These form part and parcel of our routines and we take them for granted. Annesas Appel extractsthese things from the context in which they are familiar to us. She analyses objects or images and then subjects them to a system of her own to achieve a new visual representation. Appel’s actions, from observation to the final work, may beunderstood as ways of making something her own; her own way of mapping elements of a greater whole, such as a laptop or world map. The system she uses must arise logically from the information that is contained within the objects and entities. Dissecting elements of a greater whole and placingthem in systems leads to a serial work that is shown to full advantage as an installation, a portfolio but also in book form. 

Alongside her conceptual approach, Appel pays particular attention to the presentation and design of her work.  The intensive-looking earthy colours that arise in the work process are remarkable, as are the elegantly appropriate types of paper that she selects. “The works radiate so much serenity and sensitivity to materials and colour”, writes Anneke Oele (2015, p 38) “that the path towards the work completelydisappears from view.  The final work has its own autonomy and meaning.”